هر بسته حاوی ۵ گرم بذر گیاه دارویی سیاه دانه می باشد .

سیاه‌ دانه

نام علمی : Nigella sativa

نام‌های دیگر :

سیاه‌دانه، سیاه تخمه، سرنیچ سیاه، سنوخ سیاه، کمون اسود، شونیز، شونوز و کمون هندی و خلفه که در اراک به این نام مشهور است .

همچنین سیاله و سیاوله گفته می شود که به زبان کُردی است .

سیاه دانه یا شونیز گیاهی یکساله و گلدار و بومی جنوب غربی آسیا است .

در ایران این گیاه بویژه در اراک و اصفهان به فراوانی می‌روید .

از دانهٔ این گیاه به عنوان دارو استفاده می‌شود.

سیاه‌دانه از راستهٔ گل‌های ساعت (Ranunculales) و تیرهٔ آلالگان (Ranunculaceae) است . 

سیاه دانه حاوی فسفر ، آهن ، فسفات ، کربوهیدرات و غیره است و یک ماده آنتی‌ بیوتیک محسوب می‌شود که باعث نابودی ویروس‌ها ، میکروب‌ ها و باکتری‌ ها می‌شود .

کاروتن موجود در سیاه دانه خواص ضد سرطانی دارد . 

 خواص :

سیاه دانه سرشار از ترکیباتی مانند زینک ، کلسیم، فسفر ، پتاسیم ، سلنیوم و همچنین ویتامین های B1، B2، B3 ،B9 و C و E می باشد . 

تمام این ترکیبات مفید و قوی باعث شده اند تا سیاه دانه ضد ویروس ، هضم کننده ، تقویت کننده سیستم ایمنی بدن ، ضدالتهاب و ضدقارچ باشد . 

حدود بیش از دو هزار سال است که از سیاه دانه به صورت روغن یا همان دانه های ریز استفاده می‌شود.

بذر سیاه دانه دارای اثر قاعده‌آور ، ضد کرم ، ضد باکتری ، مسهل و زیاد کننده ترشحات شیر است.

سیاه‌ دانه مزه‌ای تلخ و ادویه‌ای دارد . 

از سیاه‌ دانه در شیرینی‌جات و شربت‌ها و لیکورها استفاده می‌شود .

تکثیر : 

تکثیر سیاه دانه به وسیله ی بذر صورت می گیرد .

کشت پائیزه و بهاره آن امکانپذیر است ولی در کشت بهاره محصول بهتری برداشت خواهد شد . 

پس از تهیه بستر خاک ، بذرها با فاصله ۳۰ سانت در ۳۰ سانت کاشته می شوند .

گاهی بذر به صورت درهم درکرت پاشیده می شود .

زمان گل دادن آن در اواخر اردیبهشت تا تیر ماه می باشد .

در کشت پائیزه سیاه دانه در تیر ماه و در کشت بهاره در شهریور ماه قابل برداشت است . 

برداشت بذر :

با زرد شدن کپسول ها و یا پس از ریشه کنی کلی بوته و خشک کردن و خرمن کوبی ،  می توان بذر های داخل کپسول را جدا کرد.

در مناطقی که زمستانهای سخت دارند کشت پاییزه مناسب نیست . 

سیاه دانه تا حدودی به نشاء کاری مقاوم است و در صورت لزوم می توان آن را منتقل کرد.