اُکالیپتوس 

سرده‌ای از درختان از خانواده اکالیپتیان (Eucalypteae) می‌باشد .

درختان اکالیپتوس در شمار گونه های جنگلی سریع الرشد محسوب می شوند که بومی اقیانوسیه، به ویژه استرالیا هستند و در حدود ۲۰۰ سال است که در کشورهایی غیر از استرالیا که رویشگاه طبیعی آن است، کشت می شوند.

اکالیپتوس ها به صورت گسترده در نواحی گرمسیری، نیمه گرمسیری و معتدل دنیا کشت شدند، به نحوی که تا سال ۲۰۰۰ میلادی مساحتی بالغ بر بیش از ۱۰ میلیون هکتار از سطح زمین را پوشاندند.

چوب این درخت بسیار سخت و در برابر پوسیدگی مقاوم است. 

پوست آن رنگ قهوه‌ای مایل به زرد دارد و به راحتی از ساقه جدا می‌شود. 

رنگ برگ آن نیز بسته به سن درخت (در آغاز سبز مایل به آبی و به مرور زمان سبز مایل به سفید) است.

اکالیپتوس شامل درختان یا درختچه‌های تک‌ساقه‌ای یا چندساقه‌ای در است و در هر دو شکل خزان پذیر و همیشه سبز وجود دارد. 

با برگ‌های دُم‌برگ‌دار و متناوب و سرنیزه‌ای و گل‌های بی‌گلبرگ با پرچم‌های پرشمار به رنگ‌های سفید یا کرم یا زرد یا قرمز و میوه‌های پوشینه‌ای و مخروطی و چوبی و دریچه‌دار در انتها و دانه‌های براق به طول حدود ۱ میلی‌متر .

تکثیر :

تکثیر اکالیپتوس از طریق بذر و اندام های رویشی (قلمه و پیوند زدن) انجام می گیرد. 

الف) تکثیر از طریق بذر : برای این کار پس از بدست آوردن بذر مناسب که معمولاً یکی از کارهای اساسی در امر بذرگیری از درخت اکالیپتوس(شناخت درخت مادر) می باشد. 

سپس آنرا در زمینی می کارند که دارای خاک نرم و نسبتاً مرطوب همراه با نور باشد. 

ب) تکثیر به وسیله اندام های رویشی: ازدیاد از طریق اندام های رویشی اهمیت خاصی در توسعه و انتشار پایه های مرغوب دارد. 

بدین وسیله می توان صفاتی با کیفیتی خاص را که در بعضی پایه ها ایجاد شده حفظ نمود و توسعه داد لیکن ازدیاد رویشی در اکالیپتوس بسیار مشکل است.